Geinspireerd door passie en avontuur

Selamat pagi,

Lang heb ik getwijfeld – vijf maanden om precies te zijn – om een blog te schrijven over mijn tweede avontuur in Maleisie. Er zijn inmiddels zoveel dingen gebeurd, dat ik toch wel graag mijn ervaringen met jullie wil delen. Wat is het wederom een levensveranderende ervaring om ver van huis te zijn en te merken hoe je ontwikkelt als jong persoon.

Eerst even een flashback. In 2013 zette ik voor het eerst voet in Maleisie toen ik stage ging lopen op Borneo. Dat was voor het eerst dat ik alleen op reis ging. Het was een fantastische ervaring met lieve mensen, prachtige natuur en mooie avonturen. En dat eten.. Terug in Nederland had ik een cultuur shock. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik de twee opvolgende jaren minstens één keer per week droomde dat ik terug was in Maleisie. Soms was ik dan alleen, soms met een random persoon met wie ik die dag gepraat had. Ik droomde meestal dat ik als verrassing een bar in stapte waar al mijn Maleise vrienden stonden. FYI, ja, ik droom veel. Of het nou dag is of nacht. Zie je me midden op de dag staren? Yep, dan is er weer een geweldig verhaal gaande in mijn hoofd.

*Ik zit ondertussen op Spotify een lijst genaamd ‘Hot Hits NL’ te luisteren om zo een beetje up to date te blijven. Jeugd van Tegenwoordig – Manon... Seriously? Snel afzetten… Ah, Charlie Puth – Marvin Gaye. Veel beter. Die wordt hier overigens al een half jaar geluisterd. Is die echt nieuw in Nederland?*

Anyway, punt is dat ik met heel mijn hart terug verlangde naar Maleisie. Dat werd alleen maar sterker naarmate er in mijn familie van alles gebeurde. Terwijl ik nog zat te ploeteren aan mijn scriptie in de laatste fase van mijn studie, kwam er ineens een vacature voorbij op de Facebook pagina van mijn hogeschool. Er stond: gezocht - reisleider in Maleisie voor de zomer. Ja! Kies mij! Toch was er een hoge drempel. Ik was samen met de meest lieve jongen die ik ken.. Eerst ben ik maar eens gaan kijken of ze me uberhaupt zouden aannemen.

---
Maandag 1 juni 2015 11:54:24

Dear Jennifer,

I am pleased to let you know that we have chosen you as a tour leader for our summer tours. You will find attached the Offer Letter, please send…

---

Inmiddels ben ik vijf maanden in Maleisie en woon ik in Kuala Lumpur. Mijn relatie heeft het helaas niet gered. Hoe pijnlijk dat ook was, ik ben mezelf dankbaar dat ik toch mijn hart heb gevolgd. En die droom is werkelijkheid geworden: het was misschien geen verrassing voor ze, maar ik heb wel mijn vrienden op Borneo opgezocht.

Wat begon als een zomerbaan voor twee maanden, is nu uitgebreid naar 8 maanden. In Augustus heeft het bedrijf me gevraagd langer te blijven, dus heb ik toegezegd tot begin 2016. Mijn functie is nu uitgebreid naar sales en operations op kantoor. Dat betekent dat ik op kantoor werk als er geen rondreizen zijn. Het was wel echt een raar moment toen mijn van tevoren geboekte vlucht naar Nederland vertrok en ik simpelweg niet kwam opdagen. Cancelen was geen optie, dus dan maar een ‘no-show’.

Ik had wel een slechtere locatie kunnen bedenken om dat rare ‘mijn-vlucht-vertrekt-nu-gevoel’ te hebben, want ik was op Bali. Mijn twee vrije weken die de overgang vormden tussen zomerbaan en de verlenging daarvan heb ik dus goed besteed. De eerste paar dagen was ik gezellig samen met een andere Nederlandse reisleidster van het bedrijf. Onze eerste avond was al meteen legendarisch. Haar telefoon werd gestolen (minder leuk), dus besloten we midden in de nacht naar het politie bureau te gaan. Een Duitse jongen bood aan ons met zijn scooter naar het bureau te brengen. Terwijl hij terug liep om z'n scooter te halen, liepen mijn collegaatje en ik alvast richting politie bureau. Na een minuut lopen, moesten we allebei ontzettend plassen. We vroegen aan een man in een winkel of we bij hem naar het toilet mochten. Hij bracht ons naar een gesloten restaurant naast zijn winkel en zei dat we ervoor moesten betalen. Hij vroeg echt een belachelijk hoge prijs, dus zeiden m’n collega en ik tegen elkaar dat we na het plassen het restaurant uit zouden rennen. Zo gezegd, zo gedaan. Die man boos achter ons aan. Komt precies die Duitse jongen aan rijden met z'n scooter. We sprongen allebei achterop en reden snel weg. Het was net een film.

*Sam Hunt – Take your time. Wat een prachtig nummer!*

Uiteindelijk zijn we nog door gegaan naar de Gili eilanden. Prachtige omgeving. Al vond ik het moeilijk om magere ponies te zien lopen met zware karretjes achter zich aan, gevuld met onwetende toeristen, schoolkinderen of hele marktladingen aan spullen. Daar moet toch echt wat aan gedaan worden. Mocht je er ooit komen, stap nooit in zo’n karretje.

Na een paar dagen liet mijn collegaatje me achter om terug naar Nederland te gaan en heb ik mijn twee weken alleen afgemaakt. Ik heb meerdere keren gedoken, ben van een twaalf meter hoge waterval afgesprongen, heb gesurfd, geweldige mensen leren kennen en nog zoveel meer. Het was mijn eerste ervaring als backpacker - ookal waren het maar twee weken. Het smaakte naar meer. Na mijn werkzaamheden in Maleisie ben ik zeker van plan een tijdje door te reizen. Oh, my paradise.

We zitten nu in november en aanstaande zaterdag begint mijn 6e tour. De afgelopen maanden heb ik verschillende rondreizen begeleid die allemaal gedurende twee weken door heel Maleisie gaan; de één wat avontuurlijker dan de ander. De gecombineerde locaties varieren tussen: Borneo, Kuala Lumpur, Malakka, Taman Negara (oudste regenwoud ter wereld: 130 miljoen jaar oud), Cameron Highlands, Ipoh, Georgetown en Langkawi. Mijn groepen varieren van zes tot eenentwintig mensen en zijn altijd Nederlands, want we werken samen met één van de grootste tour operators in Nederland. Het is ontzettend leerzaam om dit werk te doen; er komt meer bij kijken dan je in eerste instantie denkt.

En weet je, ja, er is ontzettend veel gebeurd: nieuwe vrienden, nieuwe ervaringen, nieuwe woning en mijn lieve, gekke zus en haar vriend zijn op bezoek geweest. Maar het meest bijzondere is de persoonlijke ontwikkeling die een mens doormaakt tijdens zo’n avontuur. Ik heb geleerd over mijn sterke punten, mijn zwakheden, acceptatie, intens genieten en los laten. Veel mensen noemen het zweverig als je zegt dat je jezelf wilt vinden op reis. Toch is dat precies wat er gebeurt. Zeker als ik schrijf. Sometimes you need to step outside, get some air, and remind yourself of who you are and who you want to be. En wat ik graag wil?

Ik wil ontdekken buiten mijn comfort zone.
Ik pak de hand aan van de jonge vrouw die ik ben geworden, geinspireerd door passie en avontuur.

Ga maar. Accepteer en inspireer.

Liefs

P.s. 'Twin Forks - Cross my mind'