Chinese date, reisjes en andere happenings

Sayang semua,

Cultuurverschil sinds mn vorige blog: wanneer je iets aanbiedt (bijvoorbeeld een kauwgompje) tikken de mensen het aan om zo aan te geven dat ze het niet willen. Hygienisch...

Jeetje, week 7 is alweer bijna voorbij.. Sorry sorry sorry dat dat ik zo lang niets meer heb geschreven. Sinds mijn laatste blog is er weer van alles gebeurd: studie vriendinnetjes Esther en Evelien zijn een weekendje langs gekomen in Kuching, ik heb gedate met een local, reisjes zijn gepland en ik heb natuurlijk een hele hoop geleerd op mijn stage.

Wie mij een beetje kent, weet dat ik nogal op mijn familie en goede vrienden ben gesteld. Inmiddels heb ik dus ook mijn paar eerste ‘heimwee-aanvallen’ gehad en heb toen snel – al snikkend – mijn moeder opgebeld. Het voelt gewoon zo raar, want voor mijn gevoel is mijn leven in Nederland op pauze gezet en gaat het leven hier in Maleisie verder, maar iemand heeft de ‘play’ knop in Nederland weer ingedrukt zonder mij in te lichten.
Maar goed, daarna wist ik gelukkig weer snel hoe ontzettend tof het is dat ik de kans heb om 5 maanden op Aziatische, tropische grond te wonen. Want begrijp me niet verkeerd, ik vind het heerlijk om jong te zijn en het gevoel te hebben dat de wereld aan mijn voeten ligt! No limits!

Ik heb al een hoop leuke dingen gedaan. Samen met mn kersverse vriendinnetjes.. sorry mn duikinstructeur belt.. oke ben ik weer.. Oh over mn duiken zo meer!.. dus, samen met mn kersverse vriendinnetjes heb ik al een hoop barren bezocht. We hebben 19 april een feestweekendje gepland in Kota Kinabalu (1,5 uur vliegen van Kuching), 30 april komen mn zus en mn neefje langs en begin Juni ga ik met studievriendinnetje Pascalle naar Singapore. Wat ontzettend ‘bijzonder’ was, is dat de zoon van de baas van de tante van mn vriendin (volg je hem nog?) een blind date met me wilde. No way dat ik met 1 of ander rijk mannetje die ik niet ken op date ga, dus ik heb 2 vriendinnetjes (Melinda en Tracy) meegenomen. Meneer kwam ons netjes bij mij thuis ophalen en daarna zijn we met zn allen wat gaan eten. Het eerste wat ik dacht toen ik hem zag was ‘wauw, jij bent lang voor een Chinees!’ Nou goed, het klikte wel een beetje dus ik besloot het een kans te geven. Hahaha, man man man.. Ik weet dat het gemeen is, maar die jongen is echt apart. Zijn vader heeft een welvarend (leuke woordspeling want het is een haven) bedrijf en hij heeft dus aardig wat centjes te besteden. Dat viel me ook meteen op toen hij me kwam ophalen in zn Porsche. Geld interesseert me geen bal, dus zn versiertrucjes waren al snel op. Ohja, hij besnoof me! Nee serieus, hij snoof aan me! Typisch wtf-momentje. “Oh you smell so nice!” Ik heb hem zelfs een keer een tik op zn neus gegeven omdat het echt irritant was. Naja, om het samen te vatten: je kan wel raden dat het niks is geworden. En die klik bleek er ook niet meer te zijn. Verder is het een aardige jongen hoor.. iemand geïnteresseerd?

Nu terug naar het duiken! Ik heb over precies 37 minuten een afspraak met een duikinstructeur. Het is een vriend van de schoonzus van de kennis van mn moeder (volg je hem weer?) en schijnt een goede instructeur te zijn. We gaan een schema samenstellen. Ik ga voor mijn open water certificaat, waarmee ik voor de rest van mn leven wereldwijd tot 18 meter mag duiken. Eerst krijg ik les in een klaslokaal, daarna moet ik vijf keer in het zwembad oefenen en daarna vier keer in de zee. Ik wilde het al zo ontzettend lang, dus ik heb in een spontane ingeving besloten hem hier te gaan halen. Ik kan me altijd nog verder specialiseren, maar dit is de basis.

Goed, terug naar mn stage, want daar ben ik hier tenslotte voor. Echt waar..! Inmiddels heb ik aardig wat verantwoordelijkheden gekregen op werk. Zo krijg ik steeds ingewikkeldere (en veel meer) enquiries... het Nederlandse woord voor enquiry ben ik even kwijt.. doorgestuurd en blijf soms alleen op kantoor. Ik kan inmiddels zelfs een beetje overweg met mijn supervisor! Best grappig, want ik heb al een hoop domme studentikoze fouten gemaakt. Zo vond ik het een goed plan om voortaan de telefoon op te nemen omdat ik me doorgaans nogal verveel (het beleid is dat elke week een andere afdeling de telefoon op neemt) en stuurde dat plan per mail door naar alle collega’s. Toen mijn supervisor dat zag, werd hij zo boos. Oeps... Mijn mail liet dus iedereen weten dat hij zijn werk niet goed doet omdat ik me verveel en het is hier nogal een groot probleem als je gezichtsverlies lijdt. Ik had er geen seconde over nagedacht dat het hem in een verkeerd daglicht zou zetten en/of ik niet zomaar een beleid kan veranderen.. Sandra, de lieve HR manager, kon er gelukkig nog iets positiefs uit halen: “you are an example to others the way you want to help others..” Wauw, thanks! Ze vinden het dus ook niet erg dat ik de hele dag ABBA en the Spicegirls draai. Top!

All in all kan ik zeggen dat het ontzettend inspirerend is om een paar maanden van huis te zijn. Ja, mijn complete basis is weg, maar mijn nieuwe ervaringen zijn niet in woorden te beschrijven. Ik heb het hierboven wel geprobeerd, maar het is moeilijk om een goed lopend verhaal te schrijven terwijl je enthousiast bent.

Anywayzzz, tot snel!

Jennifer